അര്‍ദ്ധവൃത്തം കറങ്ങി ഫാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കു നേരെ തിരിയുമ്പോളൊക്കെ കാറ്റ് അവരുടെ മുടിയെ പലവഴിക്ക് പരത്തിയിടുന്നത് അറിയാതെ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന കൈതുന്നലില്‍ മുഴുകി ഒരല്പ്പം മുന്നോട്ടാഞ്ഞു ഇരിക്കുകയാണവര്‍. ഓരോ തവണയും സൂചിയും നൂലും തുണിയെ തുളച്ച് ഉയര്‍ന്നു താഴുമ്പോള്‍ വളരെ ചെറിയ പച്ച വര വെള്ള തുണിയില്‍ ഒരു തലോടല്‍ പോലെ വീണുകൊണ്ടിരുന്നു. എത്രയും ലോലമായ വരകള്‍, ചൈതന്യമാര്‍ന്ന ഒരു പച്ച ഇല പതിയെ തുണിയില്‍ ചുരുള്‍ നിവര്‍ത്തുന്നു; വേദനയുളവാക്കുന്നത്ര സുന്ദരമായ കാഴ്ച. ഓരോ തവണയും ആ പച്ച വര വന്ന് വീഴുമ്പോഴും ഉള്ളിലെവിടേയോ ഒരു അവ്യക്തവികാരം ചുരുള്‍ നിവര്‍ത്തുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. പലതവണ കൈയ്യില്‍ വന്നു ചേര്‍ന്നു, പലതവണ കളഞ്ഞു പോയ ഒരു താക്കോല്‍, ഏതിലേക്ക് എന്നറിയാത്ത ഒരു താക്കോല്‍ കൈയ്യില്‍ വന്നു പെട്ടതു പോലെ. എനിക്കവരെ കുലുക്കി വിളിച്ച്ചോദിക്കാന്‍ തോന്നി ഇത്ര അര്‍പ്പണത്തോടെ, ഇത്ര സൂക്ഷമതയോടെ, ഇത്രയും ചെറിയ ചെറിയ വരകള്‍- എതാനും വര്‍ഷങ്ങള്‍ കൊണ്ട് വലിച്ചെറിയപ്പെടാവുന്ന ഈ തുണിയില്‍?
മഞ്ഞള്‍ക്കറയുള്ള അവരുടെ വിരലുകള്‍ പിടിച്ച് ഞാന്‍ മുന്‍പ് താമസിച്ചിരുന്ന ഫ്ലാറ്റിന്റെ സ്വീകരണമുറിയിലെ ജനലിലൂടെ നോക്കിയാല്‍ കാണാവുന്ന ആ മരങ്ങളുടെ കാഴ്ച അവരോടൊപ്പം നിന്ന് നോക്കി കാണണം.
